منتقدان که قادر به مخالفت با اصلاحات محافظه کارانه نخست وزیر ملونی در تشکیلات ایتالیا نیستند، وحشت مرده ایتالیا، بنیتو موسولینی را احیا می کنند.
با این حال، آخرین چروک این است که خانم ملونی اکنون متهم به استفاده از اهرم صدا و سیمای دولتی RAI برای ترویج نسخه جدیدی از فاشیسم است.
با توجه به شفافیت دولت نخست وزیر و همچنین تمایلات اقتصادی او به بازار، پوچ بودن چنین اتهامی باید آشکار شود.
با این حال، تهمت ها همچنان ادامه دارد.
آنتونیو اسکوراتی، نویسنده M: Son of the Century، پرفروش‌ترین کتاب بین‌المللی درباره به قدرت رسیدن ایل دوسه، اخیراً از نمایش RAI 3 Chesarà اخراج شد.
لغو قسمت آقای اسکوراتی سکوت نیست. این هم هیچ نوع سانسوری نبود. مجری برنامه، سرنا بورتونه، متن کامل مونولوگ آماده شده آقای اسکوراتی را روی آنتن خواند. در چندین روزنامه و سایت ایتالیایی منتشر شده است.
با این حال، نویسنده ادعا می‌کند که خانم ملونی «سرسختانه به خط ایدئولوژیک فرهنگ منشأ نئوفاشیستی خود پایبند بود: او از وحشیگری غیرقابل توجیهی که رژیم مرتکب شده بود (آزار و اذیت یهودیان) فاصله گرفت، بدون اینکه هرگز از تجربه فاشیستی به عنوان کل”.
با وجود چنین لفاظی های تهمت آمیز، نخست وزیر کل مونولوگ را در صفحه فیس بوک خود منتشر کرد. آیا شبیه بنیتو موسولینی تازه کار است؟
حمایت دولت ملونی از اسرائیل همچنین در جریان جشنواره موسیقی سن رمو که در تلویزیون ملی پخش می‌شد مورد انتقاد قرار گرفت – نمایشی که باید در ایتالیا ببینید – زمانی که خوانندگان گالی، که یک شرکت کننده تونسی تبار است، و دارگن دامیکو در مورد مرگ و میر مهاجران صحبت کردند. وضعیت غزه
اگرچه هیچ یک از آنها کلمه “اسرائیل” یا “غزه” را به زبان نیاوردند، اما آقای غالی به زبان آورد “قتل‌کشی را متوقف کنید”. روبرتو سرجیو، مدیر عامل RAI در یک بیانیه مطبوعاتی با تاکید بر حمایت بی دریغ این شبکه از اسرائیل، گفت: “هر روز برنامه های خبری و برنامه های ما داستان تراژدی گروگان ها را به دست حماس بازگو می کند و به این کار ادامه خواهد داد.”
با این حال، تقریباً تصادفی حزب دمکراتالی شلاین یک تحصن اعتراضی را در مقر RAI در رم ترتیب داد. خانم شلاین با بیان آنچه که امیدوار است لقبی تند باشد، گفت: «با تله ملونی و یک سرویس دولتی که به سطح یک سخنگوی تبلیغاتی دولت کاهش یافته است، بس است».
خانم ملونی RAI را کنترل نمی کند. او پشت صحنه هر برنامه خبری مهم یا رویداد سرگرمی پنهان نمی شود. رئیس هیات وزیران پایان نامه های مفصلی را در مطبوعات منتشر نمی کند. علی‌رغم آنچه که چپ‌ها ادعا می‌کنند، همراه با برخی از کارکنان ناراضی RAI، خانم ملونی یک شبکه سانسور مانند دوس بر هر چیزی که مردم ایتالیا می‌بینند و می‌شنوند پرتاب نکرده است.
یکی از مزیت های قدرت در ایتالیا مدت هاست که رویه گسترده ای است که به دیدگاه ایدئولوژیک حزب حاکم دامنه وسیعی می دهد. این شامل تعریف برنامه ملی و طرح ستادی سازمان شبکه عمومی است.
با این حال، اکنون که راست میانه کاخ چیگی را تصاحب کرده است، خانم شلاین و همراهانش از خشم غوغا می کنند. چپ ایتالیایی اما در انتقاد از خانم ملونی تنها نیست. به گفته نامزد حزب سبز اروپا، تری رانتکه: «رسانه‌ها حافظان دموکراسی هستند. ما نمی توانیم بپذیریم که مالونی سعی دارد آن را به یک مگافون برای دولت خود تبدیل کند. ما از روزنامه نگارانی در ایتالیا و سراسر اروپا حمایت می کنیم که شجاعانه برای آزادی مطبوعات و حقیقت مبارزه می کنند.”
و هیچ جشنواره ملونی بدون نویسنده دیوید برودر کامل نخواهد بود. آقای برودور با اشاره به برنامه فرید زکریا CNN که نخست وزیر ایتالیا را نسخه راست میانه صدراعظم قدرتمند و با نفوذ مرکل به تصویر می‌کشد، اذعان می‌کند که این واقعاً می‌تواند یک لحظه خانم ملونی باشد.
در مقاله اخیر نیویورک تایمز، او خاطرنشان می کند: «خانم. ملونی قبلاً به منبع الهام راست افراطی اروپایی تبدیل شده است. او به‌عنوان رئیس ائتلاف راست‌گرای ایتالیا، بر حملات به گروه‌های LGBTQ و سازمان‌های نجات مهاجران، تصرف یک شبکه تلویزیونی عمومی و تلاش‌های مداوم برای تغییر قانون اساسی برای گسترش قدرت اجرایی نظارت داشته است.
و این چیزی است که واقعاً به افرادی مانند آقای برودر، خانم شلاین و چپ جهانی سرکوب می کند. خانم ملونی، با نادیده گرفتن اتهامات مبنی بر اینکه او پخش کننده عمومی ایتالیا را به “تله ملونی” یا بلندگو تبدیل می کند، زیرا راست افراطی به هدف دیرینه خود برای اصلاح قانون اساسی ایتالیا ادامه می دهد.
او به طور رسمی از روبیکون سیاسی در برنامه عصر پربیننده عبور کرد از در به در 4 آوریل – این کمپین را “مادر همه اصلاحات” نامید.
او به مجری برنامه برونو وسپا گفت: «این اصلاحات مربوط به من نیست… این اصلاحات مربوط به اتفاقات بعدی است. “این مربوط به آینده است.”