محیط بانانی که برخی از بکرترین مناطق بوته زار کشور را مدیریت می کنند از اصلاح یک “وضعیت بد” خسته شده اند و از بازدیدکنندگان پارک ملی خواسته اند “از گذاشتن شگفتی در بوته ها خودداری کنند”.
محیط بانان پارک های کوئینزلند و خدمات حیات وحش (QPWS) مجبور می شوند آنچه را که مردم در طول گشت زنی های معمول و کارهای تعمیر و نگهداری می گذارند، بردارند.
رنجرها اکنون از بازدیدکنندگان خواسته اند که زباله های انسانی خود را با محصولات مراقبت شخصی که به راحتی در سطل های زباله دور ریخته می شوند، کنار هم قرار دهند.
لیندی پاسما، مسئول QPWS، گفت که استفاده از بوته ها به عنوان توالت – منبع بالقوه آلودگی – در پارک های ملی کوئینزلند مرکزی رایج است.
زباله های انسانی اغلب در کمپینگ های ساحلی، مناطق آب شیرین و مسیرهای پیاده روی پارک ملی بایفیلد و بخش هایی از پارک ملی کارناروون رها می شد و به طور مرتب توسط محیط بانان پاکسازی می شد.
خانم پاسما گفت: «از مردم می‌خواهیم قبل از رفتن به یک پیاده‌روی طولانی یا پیاده‌روی از آنجا خارج شوند و با پاکسازی خود از دارایی‌های طبیعی و فرهنگی پارک‌هایمان محافظت کنند.»
بسیاری از کمپینگ‌های ما و در ابتدای مسیرهای پیاده‌روی ما دارای توالت هستند.
«معمولاً هیچ امکاناتی برای پیاده‌روی‌های طولانی و پیاده‌روی در مناطق حفاظت‌شده ما وجود ندارد، به این معنی که وقتی طبیعت فرا می‌خواند، مردم باید به طبیعت بروند.
«اگر قصد کمپینگ دارید، یک بیل کوچک با خود ببرید زیرا ما واقعاً می‌خواهیم مردم زباله‌های خود را در عمق حداقل 15 یا 50 سانتی‌متر در شن‌ها دفن کنند.
این به تمیز نگه داشتن منطقه برای همه کاربران کمک می کند، مگس ها را کاهش می دهد و حیوانات دیگری مانند دینگوها را جذب نمی کند.
خانم پاسما گفت که بیشتر مردم به دلایل حفظ حریم خصوصی از مسیرهای پیاده‌روی دور می‌مانند، اما می‌خواهند مردم از نهرها و رودخانه‌ها دوری کنند، زیرا زباله‌های انسانی می‌توانند آب را از طریق رواناب سطحی یا خاک آلوده کنند.
در صورت امکان، زباله های انسانی باید با تمام محصولات مراقبت شخصی و پوشک های یکبار مصرف بسته بندی شوند. سپس می توان آنها را برای دفع مناسب در سطل های زباله از پارک خارج کرد.