دن گاگای چیزی برای اثبات دارد و کالین پونگا که دوباره آماده است، گفته است که آماده رگباری است که پس از نامگذاری زوج نیوکاسل در تیم کوئینزلند برای تصمیم گیری ایالتی در انتظارش است.
هم تیمی های Knights تجربه، استعداد و رمز و راز را به تیمی اضافه می کنند که به خوبی از نیو ساوت ولز در ملبورن شکست خورده است، مربی بیلی اسلیتر مجبور به ایجاد تغییراتی در پی مصدومیت وینگرهای فعلی خاویر کوتس و موری تاولاگا می شود.
این جابجایی گاگای را به عنوان هم تیمی خود برادمن بست در مرکز قرار خواهد داد و پونگ احتمالاً در نقش مفیدی که در اولین بازی خود در Origin در سال 2018 ایفا کرد، روی نیمکت نشست.
گاگای، 33 ساله، 22 بازی متوالی Origins را قبل از حذف از تیم سال گذشته بازی کرد.
او گفت: “من واقعاً فکر می کردم که آیا می توانم دوباره تماس بگیرم.”
“این پیراهنی است که هرگز نمی خواهید آن را رها کنید، اما همیشه باید آن را بدست آورید.
«احساسات هیجان و شادی بیشتری داشتند، و برای اینکه بچه‌هایم بدانند، به کنار رفتم.
این سخت ترین کار برای من در سال گذشته بود و به آنها اطلاع دادم زیرا این تنها چیزی بود که آنها می دانستند.
گاگای با نادیده گرفتن این روایت که او برای کوئینزلند “ورود” می کند، معتقد است فرم باشگاهی او حرف خود را زده است.
او گفت: «نمی‌گویم با چیپ روی شانه‌ام بازی می‌کنم، اما باید این را ثابت کنم.
من مثل گذشته جوان نیستم، اما دالی (چری-ایوانز، 35 ساله) در این راه پیشتاز است، پیرمردها هنوز هم می دانند.
پونگو روز یکشنبه با مصدومیت از ناحیه پا پس از 11 هفته تعطیلی بازگشت.
گاگای در مورد پونگا که در صورت انتخاب روی نیمکت به تکل های بیشتری نسبت به دفاع کناری نیاز دارد، گفت: به او گفتم شاید مجبور شود شانه هایش را گرم کند.
او فقط یک بازیکن قوی است و همه دیدند که دیشب … برگشت و نشان داد که چه کاری می تواند انجام دهد.
من واقعا هیجان زده هستم که او را با پیراهن مارون می بینم و در کنار او بازی می کنم. من فقط نمی توانم صبر کنم.”
Pongo سری Origin سال گذشته را به دلیل ضربه های مغزی مکرر از دست داد اما سال را با مدال Dali M به پایان رساند.
او روز دوشنبه گفت: «پس از سالی که با ضربه مغزی داشتم و تقریباً بازنشسته شدم، راه خوبی برای پایان دادن به سال بود.
او در تایید گفت که “هرگز به خودم شک نکردم”.
این بازیکن 26 ساله می گوید: “همیشه می خواستم به این عرصه برگردم و تا زمانی که بزرگتر شدم هرگز در را ببندم.”
من از لحاظ روحی و جسمی برای این عرصه (سال گذشته) آماده نبودم… بعد از هر اتفاقی که افتاد بازگشتم… این بهترین اتفاق برای من بود.
من می‌دانم که این عرصه چه می‌خواهد. من شانه‌هایم را گرم می‌کنم، خودم را اصلاح می‌کنم و برای بیرون آمدن از آنجا هیجان‌زده خواهم شد.»