اسموکی رابینسون اصرار داشت که بازنشستگی برای او کارساز نیست.
این اسطوره 84 ساله موسیقی در سال 1972 یک سال از فعالیت هنری خود فاصله گرفت تا بر زندگی خانوادگی و نقش رهبری خود در موتاون تمرکز کند، اما اعتراف کرد که برای او بیش از حد کافی بود زیرا او به موسیقی علاقه زیادی دارد و هیچ چیز ندارد. به او همان اوج می دهد که از حضور روی صحنه می گیرد.
او به مجله People گفت: «یک بار سعی کردم بازنشسته شوم، اما برایم درست نشد.
“من در حال تحقق رویای غیرممکن کودکی ام هستم. من کاری را انجام می دهم که دوست دارم و این شادی است…
“[The thrill I get] این است که من هنوز دارم آن را انجام می دهم… سعی می کنم بازنشسته شوم و هیچ چیز برایم مناسب نیست. هیچ چیز مانند حضور در صحنه، بودن در کنار مردم و گذراندن اوقات خوش مرا نمی‌سازد.»
“Tracks of My Tears” احساس خوشبختی می کند که در محاصره موسیقی بزرگ شده است.
او گفت: “من عاشق موسیقی هستم و همیشه عاشق موسیقی هستم، حتی قبل از اینکه بدانم قرار است شغلی داشته باشم. خوشبختانه من در خانه ای بزرگ شدم که همیشه موسیقی در آن پخش می شد. من در خانه موسیقی بزرگ شدم.
من دو خواهر بزرگ‌تر و مادرم داشتم و آنها همیشه موسیقی می‌نواختند – بلوز، گاسپل، جاز، کلاسیک و هر چیز دیگری. من با موسیقی زیاد بزرگ شدم و همیشه موسیقی را دوست داشتم. موسیقی در زندگی من بسیار بسیار مهم است، بنابراین من یک عاشق موسیقی هستم!
اسموکی معتقد است که طول عمر او به این دلیل است که او همیشه محدودیت های خود را می دانست و زیاده روی نمی کرد.
او گفت: «وقتی در تجارت نمایشی هستید، مردم فکر می‌کنند این تنها کاری است که انجام می‌دهید: شما در کار نمایشی هستید و مهمانی‌تان و همه چیز و تمام زندگی شما مهمانی است.
وقتی من بعد از کنسرت‌ها آن را انجام می‌دادم، همیشه یک نفر به پشت صحنه می‌آمد و می‌گفت، خوب، اسموکی، مهمانی کجاست؟ من به آنها می گفتم: “من فقط دو ساعت مهمانی داشتم.”
“این یک مهمانی برای من بود. به من خوش گذشت، بنابراین یک مهمانی داشتم. حالا به اتاق هتلم برمی گردم و تلویزیون تماشا می کنم و می خوابم.”