حیوانات خانگی می توانند احساسات شما را حس کنند و زمانی که شما درد دارید احساس می کنند

وقتی یک روز بعدازظهر ژان پارکر از سر کار به خانه آمد، با دیدن گربه خانواده، تیمی، متعجب شد.

او گفت: «تیمی تمام روز را روی تخت پسرم می خوابید.

“با دیدن او به این شکل، فکر کردم که او درد جسمی دارد. هیچ هیاهویی او را آرام نمی کرد.»

اما عصر همان روز او خبر تکان دهنده ای دریافت کرد که پسرش در یک تصادف جاده ای درگیر شده است و در بیمارستان آدنبروک در کمبریج، در حدود 40 مایلی خانه خانواده در پیتربورو تحت مراقبت های ویژه است.

ژان گفت: «او در خطر از دست دادن جان خود بود.

پسرم هفت هفته در آن بخش در کما بود. گربه وارد اتاق خوابش نشد. اما یک شب، تیمی مستقیم به اتاق پسرش دوید، روی تخت پرید و با لذت شروع به خرخر کردن کرد. آن روزی بود که پسرم از کما خارج شد و زندگی خود را دوباره به دست آورد.

برای بیش از 30 سال، من شهادت حیواناتی را جمع‌آوری کرده‌ام که به نظر می‌رسد از طریق شهود یا تله پاتی می‌دانند افرادی که دوستشان دارند چه زمانی دچار یک تصادف جدی و گاه مرگبار شده‌اند.

این موضوعی نیست که خود را به تحقیقات تجربی وامی دارد. شواهد فقط می تواند رویدادهای تصادفی باشد، نه مطالعات آزمایشگاهی، زیرا به وضوح غیرممکن است که رویدادهای خطرناک را به نمایش بگذاریم.

اما پرونده‌های من اکنون بیش از 100 گزارش از سگ‌هایی دارد که ظاهراً به آسیب‌دیدگی یا مرگ همراهانشان واکنش نشان می‌دهند و تقریباً نیمی از موارد مربوط به گربه‌ها است.

وجود تعداد زیادی گزارش مستقل مرا متقاعد می کند که این یک پدیده واقعی است، حتی اگر انجام آزمایش غیرممکن باشد.

تحقیقات بیشتر از طریق مجموعه داستان های مستندتر مورد نیاز است.

نظریه من ساده است: پیوند بین انسان و حیوان در واقع یک پیوند واقعی است که آنها را به طور نامرئی به هم پیوند می دهد، حتی در طول هزاران مایل.

مرگ و خطر این پیوند را می شکند.

بیایید یک تشبیه ساده در نظر بگیریم: اگر دو نفر با یک نوار لاستیکی کشیده به هم متصل شوند و یکی از آنها آن را تکان دهد یا رها کند، دیگری تفاوت را احساس می کند.

حتی اگر دقیقاً ندانند که با شرکت‌کننده دیگر چه می‌گذرد، می‌دانند که چیزی در حال وقوع است.

من تجربه شخصی در این مورد دارم.

در اواخر دهه 1990، زمانی که اتفاقاً روی تحقیقات تله پاتی حیوانات کار می‌کردم، من و همسرم مشغول آرایش یک لابرادور زرد رنگ به نام راگل برای دوستان و همسایگان، خانواده Beyer بودیم.

تعطیلات فوریه بود و پسرشان تیموتی در یک سفر مدرسه اسکی در کوه های آلپ ایتالیا بود. پدر و مادرش برای تعطیلات به اسپانیا رفتند.

راگلز به خوبی مستقر شد و بیشتر وقت خود را در اتاق خانوادگی ما گذراند.

اما یک روز صبح ساعت 11:30 بعد از بازگشت از پیاده روی از جلوی در خارج نشد.

همه اقناع ها شکست خوردند.

او جلوی در ماند تا اینکه ساعت 3 بعد از ظهر او را برای پیاده روی بیرون آوردند.

رفتار او آنقدر روشن و غیرعادی بود که فکر می کردم مادر و پدر تیموتی تصمیم گرفته اند از تعطیلات زودتر به خانه برگردند.

منتظر تماس آنها بودم که تازه آمده اند. در واقع آن روز بعد از ظهر یک تماس تلفنی وجود داشت، اما نه از طرف والدین تیموتی – از ایتالیا بود که می‌گفتند تیموتی همان روز صبح از بالابر افتاده، پایش شکسته و با هواپیما به بیمارستان منتقل شده است.

این حادثه ساعت 11 صبح به وقت انگلیس رخ داد. به طرز عجیبی، وقتی راگلز از پیاده روی بعدازظهر خود برگشت، لنگ می زد.

او به داخل حوض پرید و روی شیشه شکسته با پنجه خونی و تاندون پاره شده فرود آمد.

او مجبور شد شب را در یک کلینیک دامپزشکی بگذراند.

بنابراین آنها و تیموفی همزمان با پاهای باندپیچی در بیمارستان به سر بردند.

داستان های زیر نشان می دهد که تجربه من منحصر به فرد نیست. حیوانات خانگی ما نه تنها می توانند متوجه شوند که ما در خطر هستیم یا حتی ممکن است مرده باشیم، بلکه گاهی اوقات می توانیم ناراحتی آنها را از دور احساس کنیم – و همین ارتباط بین حیوانات نزدیک وجود دارد.

تریر مرگ پسرش را در فالکلند احساس کرد

آیریس، مادر یک ملوان جوان در آکسفورد، به من نوشت: «پسر من به وست هایلند تریر ما بسیار نزدیک بود. او در سال 1978 به نیروی دریایی سلطنتی ملحق شد و تا سال 1982 بیشتر وقت خود را در ساحل گذراند و به طور منظم آخر هفته ها در خانه بود. دقایقی قبل از اینکه پسرمان وارد در شود، بنابراین به محض اینکه او شروع به دویدن به سمت جلو و عقب کرد، من شروع به درست کردن چای عصرانه برای او می کردم تا وقتی وارد شد (همیشه گرسنه) غذایش آماده شود. ما در آن زمان به آن خندیدیم.”

در آوریل 1982 کشتی او، HMS Cov-entry، به فالکلند فراخوانده شد. در اوایل غروب 25 می، سگ روی بغل من پرید و می لرزید و ناله می کرد. وقتی شوهرم وارد شد گفتم نمی دونم چه بلایی سرش اومده، نیم ساعته اینجوری شده. او از زانوی من بلند نمی شود.” “

“Nine O'Clock News گزارش داد که یک Type 42 غرق شده است – ما می دانستیم که HMS Coventry است، اگرچه نام آن تا روز بعد منتشر نشد.

«پسر ما یکی از کسانی بود که فوت کرد. سگ کوچولوی ما خسته شد و چند ماه بعد مرد.”

ژرمن شپرد در مورد آتش سوزی هشدار داد

صاحب این سگ، والتر بری، در حال تعمیر ماشینی در گاراژ خود در ایرلند شمالی بود که روی خودش بنزین ریخت و سپس به طور تصادفی با یک ابزار جوشکاری آن را آتش زد.

همسرش، جوآن، با چوپان آلمانی‌شان، کریسی، در آن طرف دو گاراژ و یک حیاط، 200 یارد دورتر بودند.

جوآن گفت: “کریسی دیوانه شد، و صداهایی از خود در می آورد که قبلاً نشنیده بود.”

متوجه شد که چیزی اشتباه است، سگ را رها کرد و سگ مستقیماً به سمت والتر دوید.

جوآن دنبال شد و به موقع رسید تا آتش را خاموش کند و جان والتر را نجات دهد. زمان عجیب میو یک گربه. گربه تام، از خانواده پولفر در کاپیگن، سوئیس، به پسرشان فرانک، که برای کار به عنوان آشپز کشتی رفت، بسیار وابسته بود.

او مرتب به خانه می آمد و گربه جلوی در منتظر او بود. اما یک روز گربه کنار در نشست و میو کرد و بسیار غمگین به نظر می رسید.

پدر فرانک، کارل، گفت: «ما نتوانستیم او را از در دور کنیم. سرانجام او را به اتاق فرانک راه دادیم، جایی که او همه چیز را بو کرد اما همچنان به زوزه کشیدن ادامه داد. دو روز پس از این رفتار عجیب، به ما اطلاع دادند که پسرمان در کشتی در 6000 مایلی تایلند در همین زمان جان خود را از دست داده است.

حس ششم سگ برای مصرف بیش از حد صاحبش

زمانی که لوپ حدودا دو ساله بود، صاحب او، لئون، به طور تصادفی بیش از حد مواد مخدر مصرف کرد.

لئونه نوشت: «من در سانفرانسیسکو بودم، و سگ با دوستانش در سن خوزه، بیش از 40 مایلی دورتر بود. ناگهان او به لبه اموال آنها آمد و ناله وحشتناکی به راه انداخت.

“هیجان او را نمی توان حذف کرد.

پس از مدتی دوستانم ترسیدند مبادا مشکلی برای من وجود داشته باشد و به سرعت به سانفرانسیسکو رفتند و در آنجا مرا پیدا کردند.

توله سگی در فاصله 6000 مایلی برای مادرش التماس کرد

مکس، یک پزشک از شاتونوف-ل-روژ در جنوب فرانسه می نویسد: “من یک چوپان باسرون به نام ایسا دارم.”

دو سال پیش، زمانی که او سه ماهه بود، از جزیره ریونیون در اقیانوس هند، بیش از 6000 مایل دورتر، به فرانسه نقل مکان کردیم. آنجا مادرش زبیده ده ساله را ترک کردم.

«یک شب عیسی در اتاق پسرم خوابیده بود. حدود ساعت 3 صبح او با خراش به در من آمد، ناله می کرد، گریه می کرد و آشفته بود. او نمی خواست بیرون برود. بعداً همان روز صبح، ساعت 9 صبح، برادر شوهرم از یونیون تماس گرفت. نگهبان خانه ما زبیده را مرده یافت. او مسموم شد.»

آماده تماس تلفنی در فاصله 80 مایلی

یک عصر تابستانی، یک سرباز جوان انگلیسی به نام دیوید از خانه خود در لیورپول خارج شد تا با قطار به پادگان خود در جنوب انگلستان برگردد.

بعد از ظهر، سگ خانواده تارا شروع به ناله کردن و لرزیدن شدید کرد. والدین پسر فکر می کردند که او بیمار است، به او مسکن دادند و سعی کردند تا جایی که می توانستند به او آرامش دهند.

اما بیش از یک ساعت آرام نشد. تارا هوشیار و مضطرب ماند تا اینکه تلفن با پیامی از بیمارستان بیرمنگام به صدا درآمد که دیوید از قطار در منطقه تامورث، حدود 80 مایلی دورتر، سقوط کرده است.

مارگارت مادر دیوید گفت: “جراحات او، اگرچه جدی بود، اما تهدیدی برای زندگی نبود و آنها به او اجازه دادند تا با ما صحبت کند.”

تارا در طول تماس تلفنی خوشحالی خود را نشان داد، سپس دراز کشید و به خواب رفت. بعد از بخش‌ها، فهمیدیم که اولین باری که تارا هیجان‌زده شد، زمانی بود که دیوید از قطار افتاد و وقتی او در بیمارستان بود، وقتی او را چک کردند و راحتش کردند، آرام شد.

گربه ای که تصادف دختر را روی دوچرخه احساس کرد

آندره آ از بمفلینگن آلمان نوشت: من روی ایوان نشسته بودم و گربه ایرانی ما Claerchen در کنارم خوابیده بود و راحت خرخر می کرد.

«دختر 11 ساله ام با یکی از دوستانم با دوچرخه رفتند.

“همه چیز فوق العاده و هماهنگ به نظر می رسید، اما ناگهان کلچن از جا پرید، فریادی کشید که قبلاً هرگز نشنیده بودیم، و بلافاصله به اتاق نشیمن دوید و در مقابل قفسه هایی که تلفن ایستاده بود، نشست. به زودی تلفن زنگ زد و من خبر رسیدم که دخترم با دوچرخه تصادف کرده و به بیمارستان منتقل شده است.

صاحبش رنج حیوانش را احساس کرد

هنگامی که دایانا از هتل خود به سمت فرودگاه تاکسی گرفت و به سمت خانه به تگزاس در ایالات متحده می رفت، او شروع به احساس اضطراب و سپس حالت تهوع کرد.

او گفت: «بعد از حدود 15 دقیقه، احساس کردم روده‌ام آنقدر پاره می‌شود که شکمم را می‌چنگم. زمانی که به فرودگاه رسیدیم، احساس بیماری و اندوه عمیقی داشتم.

«از ترس اینکه مشکلی در خانه وجود داشته باشد، به دخترم زنگ زدم.

او گفت: “ما فقط یک طوفان رعد و برق وحشتناک داشتیم، اما اکنون تمام شده است” و به من گفت که همه چیز درست است. اما من تا خانه گریه کردم.»

“وقتی به هیوستون رسیدم، شوهرم در حالی که گریه می کرد مرا ملاقات کرد. او توضیح داد که رعد و برق در ساعت 4:08 بعد از ظهر به خانه ما برخورد کرد (در آن زمان تمام ساعت های ما متوقف شد).

«کیتی، یکی از هشت گربه من، آنقدر از طوفان ترسیده بود که به بیرون دوید. وقتی شوهرم به خانه رسید، دو سگ بزرگ را دید که روی بدن او در حیاط پشتی ایستاده بودند. او را تا حد مرگ له کردند.

ضربه ای که به بدن او وارد شد جایی بود که من همزمان با او دردی طاقت فرسا داشتم.

جایی که صاحبش دفن شده، سگی پیدا می شود

مولی از کورنوال نوشت: “شوهرم در سال 1988 دچار سکته مغزی شدید شد و پس از دو هفته در بیمارستان درگذشت.”

پس از تشییع جنازه او در حیاط کلیسا نزدیک خانه ما، سگ ما جو برای چند ساعت ناپدید شد. او را در کنار قبر شوهرم نشسته بودیم.

او از کجا فهمید که شوهرم کی مرده و کجا دفن شده است؟

زوزه در مورد خلبان گم شده جنگ جهانی دوم

استفن از اکتون در غرب لندن نوشت: برادرم مایکل کمک خلبان یک بمب افکن ولینگتون در طول جنگ بود.

در سال 1940، او حملات زیادی را در آلمان انجام داد. در آن زمان ما یک سگ داشتیم، میلو، نیمی اسپانیل، نیمی کالی، که مایکل را بسیار دوست داشت.

مایکل یک روز عصر در حال بازگشت از یک حمله به خانه بود که با پایگاه واکی تاکی تماس گرفت و گفت که نزدیک ساحل بلژیک است.

«آن شب، میلو که در اصطبل خوابیده بود، آنقدر زوزه کشید که مادرم مجبور شد او را به داخل خانه ببرد. مایکل هرگز از مأموریت خود برنگشت. او ناپدید شد و در 10 ژوئن 1940 کشته شد.