جان مایال، نوازنده بریتانیایی بلوز که بلوزبریک های تاثیرگذارش محل تمرین اریک کلپتون، میک فلیت وود و بسیاری از سوپراستارهای دیگر بود، در سن 90 سالگی درگذشت.
در پستی در صفحه اینستاگرام مایال آمده است که این نوازنده روز دوشنبه در خانه خود در کالیفرنیا درگذشت.
در این بیانیه آمده است: «مسائل سلامتی که جان را مجبور به پایان دادن به دوران حماسی خود کرد، سرانجام صلح را برای یکی از بزرگترین جنگجویان جاده‌ای جهان به ارمغان آورد.
مایال با کمک به پیشرفت انگلیسی ها در مورد R&B شهری شیکاگو، که نقش مهمی در احیای بلوز اواخر دهه 1960 ایفا کرد، اعتبار دارد.
در زمان‌های مختلف، بلوز بریکرها شامل کلاپتون و جک بروس، بعداً کرم بودند. میک فلیت‌وود، جان مک‌وی و پیتر گرین از فلیت‌وود مک، میک تیلور که پنج سال با رولینگ استونز هم‌بازی بود، هاروی ماندل و لری تیلور از کنسرو هیت، و جان مارک و جان آلموند که گروه مارک-آلموند را تشکیل دادند. .
مایال در مصاحبه‌ها اعتراض کرد که استعدادیابی نمی‌کند، بلکه به خاطر عشق به موسیقی که برای اولین بار در ضبط‌های 78 RPM پدرش شنیده بود، بازی می‌کرد.
مایال به ساترن ورمونت ریویو گفت: «من یک رهبر گروه هستم و می‌دانم که می‌خواهم در گروهم بازی کنم – کسی که می‌تواند دوست خوبی برای من باشد.
“این قطعاً خانواده است. واقعاً چیز کوچکی است.”
اگرچه مایال هرگز به شهرت برخی از فارغ التحصیلان مشهور خود نزدیک نشد، اما هنوز در دهه 80 خود عملکرد خوبی داشت.
او در سال 2013 به سانتا باربارا ایندیپندنت گفت: “من هرگز موفق نشده ام، هرگز برنده جایزه گرمی نشده ام، و رولینگ استون هیچ قطعه ای روی من ننوشته است.”
“من هنوز یک هنرمند زیرزمینی هستم.”
مایال که به خاطر سازدهنی بلوزی و نوازندگی کیبوردش شناخته شده بود، نامزد دریافت جایزه گرمی برای Wake Up Call شد که هنرمندان مهمان بادی گای، ماویس استیپلز، میک تیلور و آلبرت کالینز در آن حضور داشتند. او دومین نامزدی را در سال 2022 برای آلبومش به نام The Sun Is Shining Down دریافت کرد و در سال 2005 به عنوان OBE شناخته شد.
او در سال 2024 به تالار مشاهیر راک اند رول برگزیده شد و آلبوم 1966 او Blues Breakers With Eric Clapton یکی از بهترین آلبوم های بلوز بریتانیا به حساب می آید.
مایل که در 29 نوامبر 1933 در مکلسفیلد به دنیا آمد، یک بار گفت: “تنها دلیلی که من در مکلسفیلد به دنیا آمدم این بود که پدرم مست بود و میخانه مورد علاقه اش آنجا بود.”
پدرش همچنین گیتار و بانجو می نواخت و پیانوهای بوگی ووگی او پسر نوجوانش را مجذوب خود کرد.
مایل گفت که او یاد گرفت که یک دست پیانو بزند – یک سال چپ دست و یک سال راست دست – “تا گیج نشوم”.
پیانو ساز اصلی او بود، اگرچه گیتار و سازدهنی هم می نواخت و با صدایی خاص و خشن می خواند. مایل تنها با کمک درامر کیف هارتلی، تمام سازهای دیگر را برای آلبوم سال 1967 خود یعنی Blues Alone نواخت.
مایال را اغلب «پدر بلوز بریتانیا» می نامند، اما زمانی که در سال 1962 به لندن نقل مکان کرد، به دنبال جذب صحنه نوپای بلوز به رهبری الکسیس کورنر و سیریل دیویس بود. میک جگر، کیث ریچاردز و اریک بوردون از جمله افراد دیگری بودند که جذب این صدا شدند.
بلوز بریکرها متکی به جامعه ای پویا از نوازندگانی بودند که به گروه های مختلف وارد و خارج شدند.
آلبوم مایل در سال 1968 بلوز از لورل کانیون نشان دهنده یک حرکت دائمی به ایالات متحده و تغییر جهت بود. او Bluesbreakers را منحل کرد و با دو گیتار و درام کار کرد.
در دهه 1970، مایال در وضعیت ضعیفی قرار داشت، اما همچنان در سال بیش از 100 کنسرت برگزار می‌کرد.
در سال 1982 او بلوزبریکرز را اصلاح کرد و تیلور و مک وی را به خدمت گرفت، اما دو سال بعد ترکیب دوباره تغییر کرد. در سال 2008، مایال اعلام کرد که نام Bluesbreaker را برای همیشه پشت سر می گذارد و در سال 2013 در گروه John Mayall Band حضور داشت.