عمید جلیلی هر روز 10 تا 15 دقیقه به “شکم” خود فکر می کند.
این کمدین و بازیگر 58 ساله که در فیلم های مومیایی، جهان کافی نیست و گلادیاتور بازی کرده است، گفت که در 30 سالگی متوجه شده است که پس از سال ها خوش فرم بودن، وزن در حال انباشته شدن است و آنچه که او بیشتر از همه از آن متنفر است. در مورد بدنش
وقتی از او خواسته شد تا «بدترین» عنصر زندگی را توصیف کند، به دیلی تلگراف گفت: «شکم من. من همیشه با شکمم مشکل داشتم. من همیشه یک فرد سالم بوده‌ام، اما در حدود 30 سالگی شروع به توسعه این تایر روی شکم خود کردم.
من هر روز از آن آگاه هستم، هر 10-15 دقیقه هر روز به ذهنم خطور می کند.
ممکن است وسواس گونه به نظر برسد، اما حقیقت دارد. بیشتر از همه از اضافه وزن متنفرم.
می‌دانم که نباید از آن متنفر باشم، می‌دانم که باید آن را دوست داشته باشم، رژیم غذایی و سبک زندگی‌ام را تغییر دهم، و من واقعاً بسیار تلاش می‌کنم تا این کار را انجام دهم.
می‌دانم که برای یک مرد هم سن و سال من، شکم بزرگ خطرناک است، خطر نارسایی قلبی را افزایش می‌دهد و می‌تواند سال‌ها از زندگی من را بگیرد.
“اما این یک چیز وحشتناک بزرگ است که من فقط از خودم متنفرم.”
او همچنین گفت که از “قضاوت روح شما” عمومی که برای کمیک ها ساخته می شود متنفر است، زمانی که آنها شوخی می کنند که توهین آمیز تلقی می شود.
و او یک رویارویی وحشتناک با گروهی از مسلمانان پاکستانی را توصیف کرد که پس از صحبت در مورد اذان مسلمانان، او را به گوشه ای انداختند.
وقتی از او در مورد “بدترین برخورد” او با یکی از مردم پرسیدند، او گفت: “چند تا مودار بود. من یک برنامه در بیرمنگام اجرا کردم که در آن در مورد اذان مسلمانان شوخی کردم.
«بعد از نمایش، این چهار پسر مسلمان پاکستانی با کت و شلوار از من خواستند که بعد از نمایش به اتاق پشتی بیایم.
«آنها به من گفتند که کاری که انجام می‌دهم بی‌احترامی است و هیچ اقدامی نمی‌کنند، اما من مجبور شدم آن را رها کنم. همه آنها بیش از 6 فوت قد داشتند.
«سعی کردم به شوخی بگویم که هرگز آسیایی‌هایی به این بلندقد ندیده بودم.
«آنها فکر نمی کردند که خنده دار باشد. تنها راهی که می توانستم از آنجا بیرون بیایم، تبعیت و رضایت کامل بود.
به یاد دارم که گفتم، برادران، من به آن شوخی فکر نکردم و شما کاملاً درست می گویید که اشتباه است، متاسفم که این کار را کردم، از بازخورد شما متشکرم.
فکر می‌کنم اگر این کار را نمی‌کردم، به سلامت از آنجا بیرون نمی‌رفتم.»