باب نیوهارت که از یک شغل خسته کننده حسابداری فرار کرد تا به عنوان یک کمدین استندآپ و بعدها به عنوان یک ستاره کمدی تلویزیونی در ایالات متحده به استادی لکنت زبان و طنز بیهوده تبدیل شود، در سن 94 سالگی درگذشت.
به گفته جری دیگنی، روزنامه نگار قدیمی او، نیوهارت روز پنجشنبه پس از یک سری بیماری کوتاه در خانه خود در لس آنجلس درگذشت.
نیوهارت دو نمایش موفق داشت، ابتدا نقش یک روانشناس را در نمایش باب نیوهارت از سال 1972 تا 1978 بازی کرد و سپس از سال 1982 تا 1990 در نقش یک مهمانسرای ورمونت در نیوهارت بازی کرد. آدم های عجیب اطرافش
نیوهارت از سال 1962 به دلیل نوشتن در وریتی شوی کوتاه مدتش 9 بار نامزد جایزه امی شد، اما تا سال 2013 برنده نشد، زمانی که برای بازی در تئوری بیگ بنگ در نقش پروفسور پروتون (آرتور جفریس) برنده جایزه شد. . .
کار نیوهارت در اواخر دهه 1950 با یک برنامه کمدی آغاز شد که در آن او نقش یک مرد ساده را در مقابل صدایی ناشنیده در آن سوی مکالمه تلفنی بازی می کرد. تامی اسماترز از دو برادر اسموترز به دلیل گفتگوی او با شرکای نادیده نیوهارت را یک “تیم کمدی تک نفره” نامید.
آلبوم زنده او در سال 1960 با نام The Button-Down Mind of Bob Newhart موفقیت بزرگی بود که تاثیر زیادی هم داشت. این اولین آلبوم کمدی بود که در صدر جدول قرار گرفت و سه جایزه گرمی را برای او به ارمغان آورد.
شخصیت‌های نیوهارت یک لکنت علامت تجاری داشتند، که به گفته او یک عمل نیست، بلکه روشی است که او واقعاً صحبت می‌کند. او گفت که یک تهیه کننده تلویزیونی یک بار از او خواست که لکنت خود را کاهش دهد، زیرا این باعث طولانی شدن برنامه ها می شود.
به او گفتم: «نه. نیوهارت در خاطرات خود نوشت: «این لکنت زبان برای من خانه ای در بورلی هیلز خرید.
او برنامه نیوهارت خود را در سال 1990 با اپیزودی به پایان برد که یکی از منحصر به فردترین اپیزودها در تاریخ تلویزیون آمریکا محسوب می شود. در آخرین سکانس سریال، او پس از «رویاپردازی» زندگی خود در سریال دو، با همسرش از سریال یک در رختخواب بیدار می شود.
نیوهارت از یک دوره کمیک های خشمگین و کوتاه استندآپ مانند لنی بروس، شلی برمن و مورت سال بیرون آمد، اما عمل او به طرز ماهرانه ای خرابکارانه بود، بدون توهین و شوک مورد استفاده معاصرانش.
او از عادی بودن خجالتی و ناامن خود استفاده کرد تا به روش خود جامعه را مسخره کند – از جمله طرح هایی در مورد یک عامل تبلیغاتی که آبراهام لینکلن را “دستکاری” می کند، یا طرح هایی از یک مقام نالایق تلفنی با یک دیوانه که در تلاش است بمب را خنثی کند.
در اواخر دهه 1950، نیوهارت به عنوان یک حسابدار خسته کننده کار می کرد، که در آن ادعا می کرد باورهایش “به اندازه کافی نزدیک است” و شروع به نوشتن طرح های کمدی با یکی از همکارانش به عنوان سرگرمی کرد. این منجر به حضور در رادیو و در نهایت قراردادی با برادران وارنر شد.
“احتمالا بهترین توصیه ای که در زندگی ام گرفتم، از رئیس بخش حسابداری، آقای هاچینسون، در شرکت گلیدن در شیکاگو بود، و او به من گفت، “تو واقعاً برای حسابداری کوتاهی نمی کنی. نیوهارت به یک مصاحبه کننده گفت.
قبل از برنده شدن جایزه امی در سال 2013، نیوهارت سه بار برای بازی در نیوهارت، یک بار برای نوشتن در ورایتی شوی خود در سال 1961 و دو بار برای بازی در برنامه های دیگر نامزد شد. او همچنین مهمان برنامه های پاپ و برنامه های گفتگو بود.
او در تعدادی از فیلم‌ها از جمله در یک روز روشن که برای همیشه می‌بینی، Catch 22 و Elf ظاهر شده است.
او در سال 2002 جایزه مارک تواین مرکز کندی را برای طنز آمریکایی دریافت کرد. نیوهارت در پاسخ به سوال نیویورک تایمز در سال 2019 که آیا احساس می کند 90 ساله است، گفت: “ذهن من اینطور نیست. نمی توانم آن را خاموش کنم.”
نیوهارت توسط کمدین بادی هکت به همسر آینده خود ویرجینیا معرفی شد که در سال 1964 با او ازدواج کرد. خانواده نیوهارت چهار فرزند داشتند.