ناسا یک جفت عکس گرفته شده توسط تلسکوپ فضایی جیمز وب منتشر کرده است که نشان می دهد دو کهکشان – یکی پنگوئن و دیگری تخم مرغ – در حال ادغام در یک باله کیهانی هستند، همانطور که آژانس فضایی ایالات متحده دو سال از تاریخ را جشن گرفت. اولین نتایج علمی رصدخانه در حال گردش
وب، که در سال 2021 راه اندازی شد و در سال بعد شروع به جمع آوری داده ها کرد، با گرفتن تصاویر خیره کننده از فضا، درک ما از جهان اولیه را تغییر داد. دو کهکشان در این تصاویر در فاصله 326 میلیون سال نوری از زمین در صورت فلکی هیدرا قرار دارند. یک سال نوری مسافتی است که نور در یک سال طی می کند، 9.5 تریلیون کیلومتر.
ما دو کهکشان را می بینیم که هر کدام از میلیاردها ستاره تشکیل شده است. کهکشان ها در حال ادغام هستند. جین ریگبی، دانشمند ارشد پروژه ناسا، گفت: این روش طبیعی است که کهکشان‌هایی مانند ما در طول زمان رشد می‌کنند و از کهکشان‌های کوچک – مانند آن‌هایی که وب اندکی پس از انفجار بزرگ پیدا کرد – به کهکشان‌های بالغی مانند راه شیری ما تبدیل می‌شوند.
وب از زمان شروع کار، کهکشان های پر از ستاره هایی را مشاهده کرده است که در عرض چند صد میلیون سال پس از انفجار بزرگ که حدود 13.8 میلیارد سال پیش جهان را آغاز کرد، شکل گرفتند.
کهکشان‌های پنگوئن و تخم‌مرغ با هم به نام Arp 142 شناخته می‌شوند. آنها در تصاویر نشان داده شده‌اند که با یک سحابی که مخلوطی از ستاره‌ها و گاز در میان ادغام حرکت آهسته آنهاست، به هم متصل شده‌اند.
کهکشان پنگوئن، که به این دلیل نامگذاری شده است، زیرا شکل آن از طریق تلسکوپ شبیه به آن پرنده بدون پرواز، از جمله منطقه منقار مانند است، رسماً NGC 2936 نامیده می شود. این کهکشان مارپیچی است که اکنون کمی انحراف یافته است. کهکشان تخمی که به دلیل شکل آن نیز نامگذاری شده است، رسما NGC 2937 نامیده می شود. این کهکشان بیضی شکل فشرده است. ظاهر آنها نشان می دهد که پنگوئن از تخم خود محافظت می کند.
به گفته ناسا، تعامل آنها بین 25 تا 75 میلیون سال پیش آغاز شد و انتظار می‌رود که آنها در صدها میلیون سال به یک کهکشان واحد تبدیل شوند.
وب اولین کهکشان های شناخته شده را کشف کرد و به مناطقی مانند ترکیب سیارات خارج از منظومه شمسی، معروف به سیارات فراخورشیدی، و طبیعت مناطق ستاره ساز در فضا، نور انداخت.
مارک کلامپین، مدیر بخش اخترفیزیک در مقر ناسا گفت: «این مأموریت به ما اجازه داد به دوردست‌ترین کهکشان‌هایی که تا به حال مشاهده شده‌اند نگاه کنیم و جهان بسیار اولیه را به روشی جدید درک کنیم.»
به عنوان مثال، با وب، ما متوجه شدیم که این کهکشان‌های بسیار اولیه پرجرم‌تر و درخشان‌تر از آن چیزی هستند که ما انتظار داشتیم، که این سوال را مطرح می‌کند: چگونه به این سرعت بزرگ شدند؟
وب به گونه ای طراحی شده بود که نسبت به تلسکوپ قبلی خود، تلسکوپ فضایی هابل که همچنان به کار خود ادامه می دهد، حساس تر باشد. وب جهان را عمدتاً در مادون قرمز مشاهده می کند، در حالی که هابل آن را عمدتاً در طول موج های نوری و فرابنفش بررسی می کند.
کلامپین گفت: “Webb بزرگترین و قدرتمندترین تلسکوپی است که تا به حال به فضا فرستاده شده است. این تلسکوپ در گرفتن نور مادون قرمز – طول موج های نوری طولانی تر از آنچه چشم ما می تواند ببیند، تخصص دارد.”
ما با حساسیت فوق‌العاده‌ای که به این طول‌موج‌ها دارد، توانسته‌ایم به گونه‌ای به جهان اولیه نگاه کنیم که مأموریت‌های قبلی قادر به دیدن آن نبودند، غبار و گاز در مرکز شکل‌گیری ستاره‌ها را ببینیم و ترکیب سیارات فراخورشیدی را مطالعه کنیم. اتمسفرهایی که قبلاً هرگز نبوده است.”
با نگاهی به آینده، Clampin افزود: “برخی از هیجان انگیزترین تحقیقات در وب چیزهایی هستند که ما هنوز به آنها فکر نکرده ایم.”