ابزارهای مهم فرهنگی و سایر موارد از موزه ای در ایالات متحده به کشور وارومونگو در قلمرو شمالی بازگردانده می شوند.
در میان 20 شیء بازگردانده شده از موزه فاولر دانشگاه کالیفرنیا می توان به مارتان (چاقو)، مورکوتو (غلاف)، گورلومورو (کلنگ جنگی)، کوپیا (ادزه) و وارتیلیکیری (بومرنگی با قلاب شماره هفت) اشاره کرد.
کلیف پلامر جبارولا (جوپورولا) مرد وارومونگو به AAP گفت که او مفتخر است که بخشی از بازگشت به وطن باشد.
او گفت: «خیلی خوب است که آنها به خانه می آیند زیرا متعلق به مردم ما هستند.
“پدربزرگ من شاهد حمل این چیزها بود، بنابراین من بسیار خوشحالم که بخشی از آوردن آنها به خانه هستم.”
ویلیام کیت جاکامارا گفت که داستان‌های بزرگان وارومونگو حاکی از آن است که این اقلام زمانی که کار در بزرگراه استوارت که از قلمرو شمالی می‌گذرد، از کشور خارج شده‌اند.
آقای کیت جاکامارا و آقای پلامر جابارولا به عنوان نمایندگان جامعه وارومونگو برای تحویل رسمی این آثار به ایالات متحده سفر کردند.
آقای A Keith Giacomaro گفت: «با شنیدن داستان‌هایی درباره چگونگی وقوع آن، رفتن و دریافت مطالبی که آنها در مورد آن صحبت می‌کنند باعث افتخار است.
این اشیاء به طور موقت در موسسه استرالیایی مطالعات بومیان و جزیره‌نشینان تنگه تورس (AIATSIS) در کانبرا ذخیره می‌شوند، اما پس از بازگشت به کشور وارومونگو، در مرکز فرهنگی و هنری Nyinka Newnu در تننت کریک به نمایش گذاشته می‌شوند.
آقای پلامر جبارولا گفت که تظاهرات آنها به این معنی است که آنها می توانند ابزار آموزشی ارزشمندی باشند.
او گفت: «ما می‌توانیم چیزی بنویسیم که این چیزها چه سالی و چه مدت در خارج از کشور بوده است، چه کسی آنها را به آنجا برده است، تا مردم بفهمند که افراد غیربومی به آنجا آمده‌اند و چیزهای زیادی از منطقه ما جمع‌آوری کرده‌اند تا برای مرز نشان دهند.
این اشیاء تحت برنامه AIATSIS “بازگشت میراث فرهنگی” به کشور بازگردانده می شوند.
لئونارد هیل، مدیر اجرایی موقت مؤسسه، گفت که این برنامه به بازگرداندن مکان‌های مهم فرهنگی به بیش از ده‌ها جامعه کمک کرده است.
او گفت: “هر بازگشت به خانه متفاوت است و هر بازگشت به خانه برای جمعیتی که وسایلشان به خانه می آیند بسیار مهم است.”
از طریق برنامه‌هایی مانند برنامه بازگشت میراث فرهنگی، ما می‌توانیم با مؤسسات جمع‌آوری خارج از کشور و همچنین جوامع اولین ملل در استرالیا کار کنیم تا اطمینان حاصل کنیم که موادی که همیشه نبوده‌اند، اما اغلب به روش‌های مشکوک گرفته شده‌اند، قابل بازگرداندن هستند.»