هر چیزی که کمتر از یک مدال طلا باشد، لی هافمن و دوندگان سرعت همکارش در تیم استرالیا را “ویران” خواهد کرد.
این یک چالش بزرگ است، زیرا تنها مدال المپیک استرالیا تا کنون یک برنز بوده است که اولین مدال دوی سرعت خود را در سیدنی انجام داد.
از آن زمان، سابقه موارد دلخراشی از مردانی وجود داشته است که به سختی روی سکو می‌روند.
اما مدال طلای استرالیا در مسابقات جهانی 2022 و نقره پشت سر هلندی ها در سال گذشته انتظارات را به طرز چشمگیری افزایش داده است.
هافمن گفت: “من واقعاً دوست ندارم در مورد “شانس” به خودی خود صحبت کنم – واضح است که ما به دنبال طلا خواهیم بود.
“هدف گرفتن برای چیز دیگری فایده ای ندارد، بنابراین نمی توانم بگویم که این یک شانس برای برنده شدن است، این عزم ماست که برنده شویم و به هیچ چیز دیگری رضایت ندهیم.
حتی اگر مدال نقره را هم می گرفتیم، باز هم بسیار ویران می شدیم، حتی اگر این بهترین نتیجه ما از (2000) بوده است.
“این همیشه در پس ذهن من است – طلا، طلا، طلا.”
هافمن نقش مهمی را به عنوان استارتر بازی می‌کند، جایی که او از دروازه خارج می‌شود و سرعت را در دور اول تنظیم می‌کند.
سپس بازنشسته می شود و متیو ریچاردسون در دور دوم هدایت را بر عهده می گیرد در حالی که متیو گلتزر به تنهایی در دور سوم به پایان می رسد.
این یک رویداد بسیار فنی است که نیاز به زمان بندی عالی در طول دو انتقال و تفکر تاکتیکی دقیق دارد.
به عنوان مثال، با توجه به اینکه زمان نفر سوم مهم است، هافمن می‌توانست عمداً کمی کندتر در مسابقات مقدماتی رانندگی کند تا مطمئن شود گلتزر تا حد ممکن به پایان می‌رسد.
این به این بستگی دارد که هافمن از چه نسبت دنده ای در دوچرخه مخصوص پیست خود استفاده می کند.
هافمن گفت: “اگر در پایین ترین دنده ممکن بودم و مانند خفاش از جهنم بیرون می رفتم، احتمال زیادی وجود داشت که تیم عقب بماند، که سریع ترین زمان نیست.”
“استراتژی با آن، هنوز هم اساساً چگونه با هر دنده ای سوار می شوم، هنوز 100 درصد. اینجا نیم الاغ نیست
این لباس بزرگتر باید نیمه اول دور را کاهش دهد و سپس تیم را هدایت می کند.
مطمئناً این اعتماد به نفس زیادی است. من فقط تا جایی که می توانم سریع پیش می روم و همچنین نمی دانم پشت سرم چه می گذرد.
هافمن دوی سرعت تیم ذخیره در المپیک گذشته بود – تام کورنیش سواری بدشانس در گروه سرعتی قدرتمند استرالیایی است که این بار را از دست داده است.
هافمن گفت که به همان اندازه که ساختن نسخه نهایی برای توکیو دردناک بود، یک موهبت بود.
او گفت: «از نظر فنی، المپیک را پشت سر دارم، فقط چیدمان.
این قطعا به من اعتماد به نفس می دهد و عصبی بودن و فشار را از بین می برد.
“در گذشته، همه چیز به دلیلی اتفاق می افتد و من عالی عمل کردم.”