لیدی گاگا به مناسبت سالگرد مرگ تونی بنت ادای احترام کرد.
این خواننده 38 ساله قول داده است که به احترام دوست و همکار فقیدش که با آنها دو آلبوم به نام های Cheek to Cheek در سال 2014 و آلبوم Love For Sale در سال 2021 ضبط کرد “به حرکت خود ادامه دهد” و در آلبوم سال 2011 ” Duets II” – و اعتراف کرد که او “بسیار سپاسگزار” برای افرادی است که به زندگی خود آورده است.
گاگا روز شنبه (20/07/24)، یک روز قبل از یک سالگی درگذشت تونی، در اینستاگرام منتشر شد و در کنار عکسی از آنها نوشت: «یک سال از درگذشت تونی می‌گذرد.
“تصویر خودش همه چیز رابیان می کند. من به خاطر دوستی پایدارم با همسرش سوزان – به خاطر میراث موسیقی جازی که او پشت سر گذاشت – و از جامعه موسیقی دانان جاز که هنوز با آنها کار می کنم که تونی را می شناختند و دوستشان داشتند بسیار سپاسگزارم. ما به چرخش ادامه خواهیم داد. دلم برات تنگ شده [black heart emoji] زندگی چیز زیبایی است (sic)”.”
تونی در سن 96 سالگی پس از مبارزه با بیماری آلزایمر در آخرین سال‌های زندگی‌اش درگذشت، و پس از مرگ او، هیت‌ساز «پوکر فیس» در پیامی صمیمانه به ادای احترام به «قدرت جادویی» آنها با هم پرداخت.
او در اینستاگرام در کنار عکسی که آنها را در آغوش گرفته بودند، نوشت: «با تونی، زندگی‌ام را به موقع گذراندم.
تونی + من قدرت جادویی داشتم. ما به دوران دیگری منتقل شدیم، با هم موسیقی را مدرن کردیم و به عنوان یک دوتایی خوانندگی به آن جان تازه ای بخشیدیم. اما این یک بازی نبود. رابطه ما خیلی واقعی بود.
«البته او در مورد موسیقی، تجارت نمایش به من یاد داد، اما همچنین به من یاد داد که چگونه روحیه ام را بالا نگه دارم و سرم را صاف نگه دارم. او گفت: یک راست جلوتر. او خوش بین بود، به کار با کیفیت و زندگی با کیفیت اعتقاد داشت.
همچنین، قدردانی وجود داشت… تونی همیشه سپاسگزار بود. او در جنگ جهانی دوم خدمت کرد، همراه با مارتین لوتر کینگ جونیور راهپیمایی کرد و با بزرگترین خوانندگان و نوازندگان جهان جاز خواند. (آره)”
تونی در سال 2016 به بیماری آلزایمر مبتلا شد، به این معنی که گاگا توانست یک خداحافظی “بسیار طولانی و سخت” با این هنرمند کهنه کار بگوید و اصرار داشت که فاصله سنی 59 ساله بین آنها هرگز مهم نبود.
او ادامه داد: “من مدت زیادی است که در غم از دست دادن تونی هستم. ما یک خداحافظی بسیار طولانی و قوی داشتیم.
«با وجود اینکه 5 دهه بین ما بود، او دوست من بود. دوست واقعی من. تفاوت سنی ما اهمیتی نداشت – در واقع، به هر یک از ما چیزی داد که هیچ یک از ما با اکثر مردم نداشتیم.
“ما از دو مرحله کاملاً متفاوت از زندگی بودیم – الهام گرفته شد. از دست دادن تونی در اثر آلزایمر دردناک بود، اما همچنین بسیار زیبا بود.
«دوران از دست دادن حافظه، دوران مقدسی در زندگی یک فرد است. چنین احساس آسیب پذیری و میل به حفظ کرامت.
تنها چیزی که می خواستم این بود که تونی به یاد بیاورد که چقدر او را دوست داشتم و چقدر از داشتن او در زندگی ام سپاسگزارم.
اما همانطور که به تدریج محو شد، می دانستم که در اعماق وجود او آسیب پذیرترین لحظه زندگی خود را که می توانست با من در میان بگذارد – او حاضر بود با من آواز بخواند وقتی شخصیتش بسیار تغییر می کرد. هرگز این تجربه را فراموش نمی کنم. من هرگز تونی بنت را فراموش نمی کنم. (آره)”