ماهی سوف زیتون زمانی در سراسر نیو ساوت ولز یافت می شد، اما این ماهی کوچک اکنون در سراسر ایالت در خطر است.
این یک گونه مهم در حوضه موری-دارلینگ است که به عنوان منبع غذایی برای ماهی ها و پرندگان بزرگتر عمل می کند و در عین حال به کنترل جمعیت پشه ها کمک می کند.
راسل اسپنسر محلی در غرب NSW به AAP گفت: سوف زیتون از لارو پشه تغذیه می کند.
آنها میلیون ها سال در اینجا زندگی کردند و اکنون تقریباً نابود شده اند.»
تخریب زیستگاه های آبی بر جمعیت ماهی های آب شیرین استرالیا تأثیر می گذارد که بیش از 30 درصد آنها در معرض انقراض هستند.
در حوضه موری-دارلینگ، بیش از نیمی از گونه های ماهی بومی در معرض تهدید هستند.
آقای اسپنسر به یاد می آورد که در کنار رودخانه بزرگ شده بود و با پدربزرگش ماهیگیری می کرد، پدربزرگش دانش و داستان های سنتی را در مورد آبراهه های محلی و ساکنان آن انتقال می داد.
در بزرگسالی، اشتیاق مرد ویراجوری به ماهی در کار داوطلبانه طولانی مدت او با برنامه مراقبت از ماهی دپارتمان صنایع اولیه نیو ساوت ولز بیان شد.
اسپنسر گفت: آبراه ها باید به درستی نگهداری شوند تا هر گونه جمعیت ماهی رشد کند.
زیستگاه سوف زیتون به کشتزارهای طبیعی با پوشش گیاهی آبزی فراوان نیاز دارد.
اما طبق گفته موسسه خیریه حفاظت از محیط زیست Ozfish، یافتن آنها در حوضه دارلینگ موری در ایالت NSW به سختی انجام می شود.
شان گراهام، سرپرست تیم OzFish برای تعمیر رودخانه Dubbo می‌گوید: نور در آب نفوذ نمی‌کند، آب که تیره‌تر شده است، در حالی که گونه‌های معرفی‌شده مانند کپور در حال «دریدن» پوشش گیاهی آبزی هستند.
آقای گراهام قصد دارد تعداد سوف زیتون را در حوضه موری-دارلینگ بازیابی کند.
او گفت: «ما به راه‌حلی نوآورانه دست یافته‌ایم، نوعی دورگذر که می‌توانیم با استفاده از قایق، پوشش گیاهی آبزی را در بالای باتلاق‌ها پایین بیاوریم.»
“اگر گیاهان را به بالا ببرید، اگر در حال رفتینگ هستید خوب است، و همچنین از آمدن ماهی کپور به سطح امن تر خواهد بود.”
آقای گراهام با برنامه Boys to the Bush روی قایق ها کار کرد که بر آموزش و ایجاد ارتباط بین جوانان متمرکز است.
ساخت قایق برای یکی از اعضای برنامه بو شادی است.
او گفت: «من عاشق کار با دستانم و کمک به بهبود محیط زیست هستم.
“شان آن را سرگرم کننده می کند و به ما می آموزد که چه کاری باید انجام دهیم، سپس شروع می کنیم.”
پیتر وایت، بنیانگذار گروه رنجر فرهنگی و محیطی Wiradjuri، گفت که مشارکت هرچه بیشتر مردم در احیای آبراه ها کار بیهوده ای است.
او گفت: «هرچه افراد بیشتری درگیر شوند و این همه دانش را بیاورند و به این عرصه بیاورند و دور هم جمع شوند و روی آن کار کنند، بهتر است.