فعالیت‌های انسانی ممکن است منجر به افزایش یکی از مخرب‌ترین آفات موجود در دیواره سد بزرگ استرالیا شده باشد.
دانشمندان کشف کرده اند که ستاره دریایی خار مهاجم، که جمعیت مرجان ها را از بین می برد، از باکتری های جلبک سبز آبی معروف به خاک اره دریایی لذت می برد.
جلبک‌های سبز آبی روی سطح اقیانوس در قایق‌های بزرگ مانند خاک اره شناور هستند و می‌توانند صدها یا هزاران کیلومتر کشیده شوند.
تحقیقات نشان می دهد که می تواند در نتیجه فعالیت های انسانی مانند استفاده از کود، تصفیه فاضلاب و روان آب های طوفان به اقیانوس شکل بگیرد و رشد کند.
اما یکی از انواع جلبک های باکتریایی تریکودسمیوم است – همچنین می تواند به طور طبیعی تشکیل شود و کود خود را از نیتروژن موجود در جو ایجاد کند.
پیش از این، دانشمندان معتقد بودند که جلبک دریایی به دلیل سمی بودن و ارزش غذایی کم استفاده نمی شود.
اما تحقیقات جدید نشان می‌دهد که ستاره‌های دریایی خاردار این باکتری‌ها را جذب می‌کنند.
این کشف با ردیابی اتم های جلبک تا لارو ستاره دریایی خاردار انجام شد و نشان داد که این گونه نیتروژن باکتری ها را جذب می کند.
با توجه به نتایج مطالعات قبلی مبنی بر اینکه فعالیت های انسانی منجر به افزایش شکوفه های جلبکی می شود، دانشمندان نگران هستند که این امر به افزایش تعداد ستاره های دریایی کمک کند.
محقق دانشگاه کوئینزلند به AAP گفت: “ما معتقدیم شیوع ستاره های دریایی تاج خار با فعالیت های انسانی مرتبط است.”
ما متوجه شدیم که Trichodesmia (یک باکتری جلبکی) بیشتر شکوفا می‌شود و با توجه به اینکه متوجه شدیم لارو ستاره‌های دریایی می‌توانند از آن تغذیه کنند، ممکن است ارتباطی بین این دو وجود داشته باشد.
دکتر بنجامین ماس گفت درک چگونگی رشد ستاره‌های دریایی خاردار بر روی جلبک‌ها می‌تواند راه‌حل‌هایی برای مهار رشد جمعیت ارائه دهد.
او پیشنهاد می کند که جلوگیری از روان شدن کودها و فاضلاب از مزارع به اقیانوس یکی از روش های اصلی پیشگیری است.
پروفسور Simon Dvorjanin گفت که تحقیقات بیشتری در مورد ارتباط بین شکوفه های جلبکی و جمعیت بالاتر ستاره های دریایی مورد نیاز است.
محقق دانشگاه صلیب جنوبی گفت: “ما هنوز نمی دانیم که آیا شکوفه های خاک اره دریایی منجر به افزایش تعداد تاج خارهای بالغ در صخره های مرجانی می شود یا خیر، بنابراین این مطالعه به کار بیشتری نیاز دارد.”
اگر محققان این معما را حل کنند، می تواند به راه حلی منجر شود که صخره های مرجانی را از گونه های مهاجم دور کند.
این مطالعه در Science Advances منتشر شد.