همه باغ ها نه تنها برای رشد، بلکه برای زنده ماندن به آب نیاز دارند.
حتی اگر کاکتوس‌ها و ساکولنت‌ها را پرورش دهید، آبیاری مناسب واقعاً می‌تواند باغ شما را بهبود بخشد.
به نظر من آبیاری، حتی در زمستان، راهی عالی برای مراقبت از باغم است.
بدیهی است که در هوای گرم باید آبیاری را افزایش داد، اما این زمانی است که گیاهان شما فعال تر هستند و شما به طور طبیعی بیشتر در باغ هستید.
موثرترین زمان آبیاری صبح زود یا اواخر شب است. ما این کار را برای کاهش تبخیر و همچنین برای به حداکثر رساندن زمان جذب رطوبت توسط گیاهان انجام می دهیم.
در وسط یک روز گرم، گیاهان بیشتر بر روی بقا تمرکز می کنند، بنابراین منافذی را می بندند که به اکسیژن و آب اجازه ورود و حفظ رشد را می دهد. آنها هنوز از آب استفاده می کنند، اما نه به اندازه. زمانی که هوا خنک تر است، در غروب، شب و در ساعات اولیه شروع به رشد می کنند. و برای آن به آب نیاز دارند.
آبیاری صبحگاهی راهی عالی برای بیرون رفتن به باغ و دیدن چیزها با چشمانی تازه است. او به شما خواهد گفت که ممکن است در چند روز آینده برای چه چیزی به عشق و توجه نیاز داشته باشد. خیساندن زمین در صبح یک راه عالی برای جبران سطح رطوبت در خاک است و هر چیزی که روی برگ ها قرار می گیرد به سرعت تبخیر می شود. اگر صبح ها آبیاری می کنید، باید مطمئن شوید که مالچ کافی دارید. حداقل 50 تا 75 میلی متر به حفظ آب در خاک کمک می کند تا از تبخیر زیاد از دست ندهید.
اگر عصرها آبیاری کنید، آبیاری شما بیشترین تاثیر را خواهد داشت زیرا گیاهان در طول شب بیشتر از آن استفاده می کنند. با این حال، مهم است که آبیاری شاخ و برگ را به حداقل برسانید، زیرا این امر باعث افزایش رطوبت اطراف گیاهان می شود و می تواند باعث ایجاد بیماری های قارچی شود.
چند بار آبیاری نیز مهم است. سمپاشی روزانه ممکن است به نظر برسد که به گیاهان خود آنچه را که نیاز دارند می دهید، اما به آنها ضرر می کنید. با آبیاری کمتر، اما با خیساندن خوب، به ریشه گیاهان خود می آموزید که در عمق خاک رشد کنند. زمانی که فصل خشکی وجود دارد یا به تعطیلات می روید ایده آل است. گیاهان شما آماده خواهند شد و به خوبی با دوره های خشک سازگار خواهند شد.
چمن ها نیازهای متفاوتی نسبت به تخت دارند. بیشتر علف‌های فصل گرم (آنچه در استرالیا می‌رویم) برای رشد به حدود ۲۵ میلی‌متر باران در هفته نیاز دارند. برای مقابله با این موضوع، یک قوطی قدیمی ماهی تن یا غذای گربه بردارید و آن را روی چمن خود قرار دهید. سپس سمپاش را روشن کنید و توجه داشته باشید که چقدر طول می کشد تا ظرف پر شود. از این طریق، می‌توانید تعیین کنید که چمن خود را بدون آبیاری زیاد یا کم آبیاری کنید.
اگر متوجه شدید که برگ های چمن خود در هوای بسیار گرم پیچ می خورند، می توانید به آرامی چمن را با شلنگ اسپری کنید. این خاصیت خنک کنندگی شبیه به روشن کردن کولر دارد و استرس را در گیاه کاهش می دهد. خیساندن زمین در غروب یا اوایل روز بعد، آن را به شکوه سابق خود باز می گرداند.
خاک های WA بدنام فقیر هستند – برخی از بدترین خاک های روی کره زمین. بنابراین هر زمان که می توانید، ایده خوبی است که آنها را بهبود بخشید و برای این کار، کمپوست کلید اصلی است. مواد آلی و کمپوست خاک شما را غنی می کند، ساختار آن را بهبود می بخشد و به حفظ مواد مغذی و رطوبت برای مدت طولانی تری کمک می کند. هنگام کاشت، مقداری کمپوست در خاکی که روی آن کار می کنید حفر کنید. به من یاد دادند که پنج درصد خاک باید مواد آلی باشد، اما تجربه به من آموخت که هر چه بیشتر، بهتر است، به خصوص در WA.
کمپوست، مخصوصاً در زمستان، افزودنی عالی به خاک برای بسترهای مستقر است، زیرا عایق می شود و کرم ها آن را برای شما به داخل خاک می کشانند. کمپوست مالچ نیست و مقدار زیاد آن باعث ایجاد لایه کاذب در نیمرخ خاک می شود، اما در زمستان به خوبی عمل می کند. بهار بیایید، به مالچ پاشی با پوست یا محصول مشابه برگردید.
تنها مشکل اضافه کردن این همه مواد آلی به خاک این است که می توانید حساسیت به آب هراسی را افزایش دهید. در اینجا خاک به سختی آب را جذب می کند و می بینید که به جای نفوذ در زمین، آب می ریزد. برای مبارزه با این، می توانید یک ماده مرطوب کننده خاک را به شکل گرانول یا یک اسپری شیلنگ اعمال کنید.
اگرچه گیاهان شما در زمستان کندتر رشد می کنند، نیاز به آب ممکن است فریبنده باشد. شما فقط به این اندازه متوجه طلسم های خشک نمی شوید. هر زمان که می توانید از آنجا خارج شوید و در صورت نیاز کمی رطوبت به خاک اضافه کنید.