خاله باربارا مک‌گریدی پشت لنز مستند وقایع، داستان‌ها و لحظات بومی به مدت 50 سال بوده است.
این زن گومروی/ گامی آرای از ۱۵ سالگی با دوربینی که مادرش به او داده بود شروع به عکاسی کرد.
آثار او در طول دهه‌ها در حال حاضر در مرکز هنری کمپبل‌تاون در یک نمایشگاه انفرادی بزرگ به نام Ngyangi Maran Yalivaunga Ngaara-li (اجداد ما همیشه تماشا می‌کنند) به نمایش گذاشته شده است.
مک‌گریدی به AAP گفت: «نمایش این مجموعه، به‌ویژه در هفته NAIDOC، به نمایش داستان‌های ما کمک زیادی می‌کند، زیرا ترکیبی از همه چیزهایی است که ما به‌عنوان مردم بومی و جزیره‌ای تنگه تورس هستیم».
داستان‌های ما، تاریخ ما برای همه است.»
مک گریدی در شهر مانگیندی در مرز نیو ساوت ولز و کوئینزلند به دنیا آمد و از کودکی از قدرت تصاویر آگاه بود.
کار او از ارتباط با کشور و جامعه الهام گرفته شده است و بر زیبایی، قدرت، انعطاف پذیری و برتری ملل اول تمرکز دارد.
برای او، موضوع امسال NAIDOC «آتش را ادامه دهید! سیاه، پر سر و صدا و مغرور، ادامه زندگی اوست.
او گفت: «سیاه بودن، پر سر و صدا بودن و غرور بودن همیشه موضوع من بوده است.
همانطور که همیشه انجام داده‌ام به این کار ادامه داده‌ام، تا داستان‌هایمان، عکس‌هایمان را در آنجا قرار دهم تا مردم بدانند ما به‌عنوان افرادی از قدیمی‌ترین فرهنگ مستمر چه کسی و چه هستیم.»
در مرکز نمایشگاه آثار مک گریدی یک اینستالیشن فیلم در مقیاس بزرگ قرار دارد که با همکاری هنرمند جان جانسون مور ایجاد شده است.
او با کندوکاو در آرشیو آثارش، این چیدمان را “مجموعه ای از تاریخ بومیان معاصر” می نامد.
پس از 50 سال مستندسازی مردم بومی و جزیره نشینان تنگه تورس – از بزرگان گرفته تا جوانان، خلاقان، فعالان و مبارزان فرهنگی – چند عکس وجود دارد که برای مک گریدی برجسته است.
عکس‌های مورد علاقه او شامل رویدادهای ورزشی و پرتره‌های چهره‌های مشهور بومی مانند گری فولی فعال و روزالی کانوت-مونکس بازیگر است.
این یکی از موارد مورد علاقه من است زیرا به یاد دارم [Kunoth-Monks] مک گریدی در «جده در دهه 1950» گفت.
یادم می آید در دوران کودکی در زادگاهم کوچک بودم که در یک سینما نشسته بودم و آن فیلم را تماشا می کردم.
Ngiyaningy Maran Yaliwaunga Ngaara-li تا اکتبر در مرکز هنری Campbelltown به نمایش گذاشته می شود.