رابی ویلیامز به همراه دنی دایر و گروه بیفیترز برای کاور هیجان انگیز «پارکلایف» در نمایش خود در لندن در شنبه (2017/07/24) همراه شد.
این سوپراستار 50 ساله پاپ در جریان نمایش پرفروش خود در American Express ارائههای BST Hyde Park، زمانی که ستاره سابق “EastEnders” را برای یک دوئت در کلاسیک Blur با گروه Blur کلاسیک بیرون آورد، طرفداران خود را با نگاهی به دوران حرفه ای طولانی خود پذیرفت. دنی در حال اجرای بخش های آواز بازیگر همکار فیل دنیلز است.
علاوه بر گروه خود رابی، این زوج توسط گروه برنجی 44 نفره Beefeaters، متشکل از گاردهای Coldstream و ولز، همراهی میشدند که در کتواک آواز میخواندند و میرقصیدند.
و دنی – که به عنوان محافظ رفیقش در فیلم افتتاحیه نمایش ظاهر شد، جایی که خواننده فرشتگان از پشت صحنه برای جمعیت سخنرانی می کند – تنها مهمان ویژه رابی در طول این بخش نبود.
آهنگساز «آزادی» به روزهای خود با Take That نگاهی انداخت و اولین موزیک ویدیوی خود را برای «Do What U Like» به نمایش گذاشت، قبل از اینکه به یاد آورد که چگونه اولین خواننده اصلی خود را در «Could It Be Magic» خواند. ، درمان قطعه طرفداران از ضربه 1992. اما او سپس به این فکر کرد که چگونه اوضاع در آخر هفته بدنام خود در گلستونبری در سال 1995، جایی که با لیام و نوئل گالاگر از Oasis مهمانی کرد، بد شد.
او برای ادای احترام، آهنگ “Don't Look Back in Anger” گروه را خواند و سپس از دوست دیگری که در جشنواره پیدا کرده بود به همراه Guz Coombs خواننده گروه Supergrass که در اوایل همان سال در Great Oak اجرا کرده بود دعوت کرد تا به او بپیوندند. روز برای خواندن آهنگ “Alright” گروه.
رابی سپس از دنی دعوت کرد تا برای آخرین آهنگ بریت پاپ این بخش به او بپیوندد و با کنایه گفت: “این همان بازی دوگانه ای است که نمی دانستید در زندگی خود به آن نیاز دارید.”
این خواننده سپس با «بازگشت برای خوب» سرعت خود را کاهش داد، اشاره ای به دیدار مجدد خود با Take That در سال 2010، قبل از ادای احترام به خانواده اش، با همسر آیدا فیلد و دختر بزرگشان تدی، 11 ساله، که با جمعیت نگاه می کنند.
او در معرفی «من زندگی ام را دوست دارم» با احساسی گفت: «من 18 سال است که با همسرم هستم. من همونی هستم که هستم چون اجازه دادی با تو رشد کنم.
«و تدی، تو اولین نفر در نوع خود بودی و مرا غافلگیر کردی. بابا خیلی خیلی بهت افتخار میکنه آهنگ بعدی را تقدیم می کنم به بیو چهار ساله، کوکو پنج ساله، چارلی 9 ساله و تدی 11 ساله.
رابی ست خود را با صدای بلند شروع کرد و مستقیماً وارد “بگذار تو را سرگرم کنم” در حالی که از سکوی زیر صحنه بیرون آمد، قبل از پوشش “سرزمین 1000 رقص” و سپس بازگشت به کاتالوگ پشتی خود با یکی از “هیات کمتر شناخته شده” خود. “، “قوی” – که برای آن اشعار کر را روی پرده های بزرگ پخش کرد، حتی اگر جمعیت به آنها نیازی نداشت – و سپس “Come Undone”.
در نیمه دوم ست، رابی قبل از خواندن «Supreme» و «Millennium»، تیشرتهایی را بهعنوان قدردانی از حرکات رقص آنها برای «Candy» به میان جمعیت پرت کرد.
رابی در حین معرفی «فضای تبلیغاتی» – که به طرز تکان دهنده ای توسط تصاویری از نمادهای گمشده، از جمله الویس پریسلی فقید، جورج مایکل، پرنس، فردی مرکوری و امی واینهاوس پشتیبانی می شد – در طول سال ها مبارزه خود با اعتیاد را بازتاب داد.
او گفت: “در 50 سالگی، من هنوز اینجا هستم و بی نهایت سپاسگزارم… خوشحال ترین و آرام ترین امشب روی صحنه بودم. شاید انگلیس بود [winning]، شاید شما بچه ها بودید، اما من واقعا خوشحالم… از اینکه به من کمک کردید در این سیاره بمانم متشکرم. دوستتان دارم بچه ها.'
پس از آن یک «احساس» احساسی همراه شد و برخی از خوانندگان پشتیبان رابی وکال کایلی مینوگ را در «بچهها» پوشش دادند و مجموعه رسماً با «راک دیجی» به پایان رسید.
اما جای تعجب نیست که ستاره و گروهش برای اجرای سه آهنگ “No Regrets”، “She's The One” – که به طرفدار ایتالیایی در ردیف اول و دوست دخترش تقدیم شده بود – و “فرشتگان” احساسی بازگشتند. جمعیت 65000 نفری هر کلمه را همراهی میکردند و مشعلها را روی تلفنهایشان بالا میبردند.
با پایان یافتن آهنگ، ایدا و تدی به رابی روی صحنه پیوستند و او در حالی که از تماشاگران تشکر می کرد خانواده اش را در آغوش گرفت.