غرغر امضای سرنا ویلیامز ناشی از پرستش قهرمان او از ناله های “باحال” درباری مونیکا سلس بود.
این نماد تنیس 42 ساله به دلیل فریادهای خیره‌کننده‌اش در مسابقات حرفه‌ای‌اش مشهور شده است و اکنون فاش کرده است که از تماشای مونیکا 50 ساله الهام گرفته است که هشت عنوان از 9 عنوان اصلی خود را در نوجوانی به نمایندگی از یوگسلاوی به دست آورد.
سرنا که اکنون از تنیس بازنشسته شده است و دختران شش ساله خود المپیا و آدیرا 11 ماهه خود را به همراه همسرش الکسیس اوهانیان 41 ساله بزرگ می کند، به برنامه Hot Ones یوتیوب که توسط شان ایوانز میزبانی می شد گفت: “بنابراین من غر می زنم زیرا وقتی من بچه بودم از این تنیسور به نام مونیکا سلز خوشم می آمد و غرغر می کند.
او این غرغر بسیار جالب را داشت. مثل “(غرغر کردن)” بود.
“و من آن را دوست داشتم – من می گفتم، “این خیلی باحال است.” و بنابراین من به معنای واقعی کلمه به خاطر او غرغر می کردم و سپس طبیعی شد و سپس غرغر من مانند (صدای غرغر) شد. خیلی بلند بود.”
او درباره فواید سر و صدا در حین بازی و سایر ورزش‌ها افزود: «حدس می‌زنم این نوعی تنفس است. حالا من گلف بازی می کنم… این مثل بخشی از زندگی من است.
دیگران می‌گویند که این کار را آسان‌تر می‌کند و بازدم را انجام می‌دهد، و این روش متفاوتی برای بازدم است.
مونیکا 59 عنوان قهرمانی حرفه ای خود را به دست آورد و آخرین بازی حرفه ای خود را در سال 2003 انجام داد، و صداهای او در طول مسابقات به قدری بلند بود که الهام بخش “کروک-متر” در مرکز کورت در ویمبلدون بود.
در سال 2013، او به وال استریت ژورنال درباره چگونگی ایجاد این عادت در جوانی گفت: «بعضی از مردم آن را دوست داشتند، برخی دیگر از آن متنفر بودند. من از هفت سالگی غرغر می کنم.
«من دختر کوچکی بودم و آن روزها راکت بچه‌ها وجود نداشت.
بنابراین، پدرم راکتش را به من داد تا با آن بازی کنم، اما من کوچک بودم، بنابراین تمام انرژی خود را روی آن گذاشتم، درست مثل اینکه با دو دست از هر دو طرف بازی می‌کردم، چون مجبور بودم.
تا زمانی که من شماره 1 نشدم، مشکلی نبود، و سپس رقبا همیشه سعی می کردند کمی برتری پیدا کنند، شروع به شکایت کردند زیرا در نهایت (تنیس) یک صنعت فوق العاده رقابتی بود.”